...στην Ιστορία
Η Χαρουπιά ήταν γνωστή στους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι την καλλιεργούσαν γιατους καρπούς της. Ο Πλίνιος περιγράφει τα γλυκά φασόλια της χαρουπιάς σαν τροφή για τα γουρούνια.
Από τον Θεόφραστο μαθαίνουμε ότι το δέντρο οι Ίωνες το αποκαλούσαν κερωνία ενώ ο καρπός ονομάζονταν και αιγυπτιακό σύκο. Η συγκομιδή των καρπών της προηγούμενης χρονιάς ξεκινούσε με την εμφάνιση του αστερισμού του Κυνός, του Σείριου, στα τέλη Ιουλίου και αμέσως άρχιζαν να μεγαλώνουν οι νέοι καρποί.
Ο Θεόφραστος περιέγραψε την χαρουπιά με μεγάλη ακρίβεια και παρατήρησε σωστά πως οι καρποί της βγαίνουν από τον κορμό του δένδρου, κι αυτό γιατί τα λουλούδια φυτρώνουν πάντοτε στις μασχάλες των φύλλων ή απ’ ευθείας από τα παλιά κλαδιά. Το δένδρο ήταν πολύ γνωστό στη Συρία και στην Ιουδαία την εποχή του Χριστού, (αναφέρεται στην παραβολή του Ασώτου). Το χαρούπι το έτρωγαν στην Αρχαία Αίγυπτο. Το χρησιμοποιούσαν επίσης ως γλυκαντική ουσία για το γλυκό «νεντζέμ».
Οι Ισραηλινοί έτρωγαν τα χαρούπια κατάτη διάρκεια των εβραϊκών διακοπών «Του Μπισβάτ» ενώ οι μουσουλμάνοι κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού έπιναν χυμό χαρουπιού. Στην Αίγυπτο σήμερα το τρώνε σαν σνακ ενώ με τους συντριμμένους λοβούς φτιάχνουν ένα αναζωογονητικό ποτό. Χρησιμοποιείται επίσης σε ηδύποτα που φτιάχνονται σε Τουρκία, Μάλτα, Πορτογαλία και Σικελία.
Σε Λιβύη και Περού χρησιμοποιούν το σιρόπι του χαρουπιού σε ποτό. Βράζοντας τα χαρούπια παρασκεύαζαν από το μέλι που υπάρχει στο εσωτερικό του ένα απλό υδατώδες εκχύλισμα, το «χαρουπόμελο» το οποίο και χρησιμοποιούσαν ως κύρια γλυκαντική ουσία. Πολλοί την ίδια ακριβώς περίοδο τα φούρνιζαν, τα άλεθαν και ανακάτευαν τη σκόνη τους με το λιγοστό αλεύρι για την παρασκευή του απαραίτητου για την οικογένεια ψωμιού.
Στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούσαν το αφέψημα από κοπανισμένα χαρούπια για τα παιδιά που έπασχαν από βρογχίτιδα ή κοκίτη. Επίσης τα έβραζαν μαζί με ξερά σύκα και σταφίδες και το έπιναν ως αντιβηχικό φάρμακο.
...στη Σύσταση & στο Χαρακτήρα
Τα χαρούπια είναι γλυκά, εύγευστα και θρεπτικά. Περιέχουν σάκχαρο σε μεγάλη αναλογία (50%) από το οποίο το 30% είναι σταφυλοσάκχαρο, 10% πρωτείνη και 6% λίπος.
Επίσης περιέχουν βιταμίνες της ομάδα Β και καροτίνη Β (προστάδιο τωνβιταμινών Α), κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, φωσφόρο, ιχνοστοιχεία (σίδηρο, μαγγάνιο, χαλκό, χρώμιο, νικέλιο), λίγο ισοβουτυρικό οξύ (που προκαλεί ελαφρώς δυσάρεστη μυρωδιά), τανίνες, ινώδεις ουσίες όπως λιγνίνη (επιδρά κατασταλτικά στη χοληστερίνη, έχει θετικά αποτελέσματα στο επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα και χρησιμοποιείται κατά του διαβήτη και της παχυσαρκίας), βλέννα, κυτταρίνη και τουλάχιστον 6 αντιοξειδωτικές ουσίες οι οποίες δρουν προστατευτικά για τα κύτταρα καταπολεμώντας το σχηματισμό όγκων.
Είναι τέλειο υποκατάστατο του μελιού και της ζάχαρης καθώς και εξαιρετικό ενισχυτικό γεύσης για τρόφιμα. Το Σιρόπι Χαρουπιού είναι επίσης γνωστό ως παραδοσιακό φάρμακο για το βήχα και τον πονόλαιμο.Περιέχει 3 φορές περισσότερο ασβέστιο από το γάλα. Επίσης πλούσιο σε σίδηρο και φωσφόρο.
...στη Χρήση
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γλυκαντικό για τα κέικ, το ταχίνι, τα ζεστά και κρύα ποτά, το γιαούρτι, το παγωτό, και το ρύζι.
Το ασβέστιο που το χαρουπόμελο περιέχει σε μεγάλο βαθμό, παίζει καθοριστικό ρόλο σε πολλές λειτουργίες του οργανισμού:
-στη δομή και δύναμη των οστών και των δοντιών
-μεταφορά νευρικών μηνυμάτων
-λειτουργία της καρδιάς
-σύσπαση και χαλάρωση των μυών
-απαραίτητο στην πήξη του αίματος
-λειτουργία διαφόρων ενζύμων του μεταβολισμού
Για αυτό και η χρήση του συστίνεται και βοηθάει πολύ σε:
-περίοδο εγκυμοσύνης,
-περιπτώσεις οστεοπόρωσης,
-όλη την περίοδο σωστής και φυσικής ανάπτυξης των παιδιών σας,
-περιπτώσεις κακής λειτουργίας του εντέρου.
Βάλτε το χαρουπόμελο στην διατροφή και την καθημερινότητα σας, με δύο κουταλιές του γλυκού ημερησίως, οι οποίες είναι αρκετές για να δείτε σύντομα τα ευεργετικά του αποτελέσματα. Μπορείτε να το χρησιμοποιείτε ως φυσικό γλυκαντικό στο τσάι, στο γιαούρτι, σε κέικ, στο παγωτό ως σιρόπι ή σε ότι άλλο θελήσετε ώς συμπλήρωμα.
Η χρήση του και σε περιπτώσεις δίαιτας - διατροφής ευνοείται λόγω των φυτικών ινών που περιέχει.
